พี่สาวที่รัก ตอนที่ 1

แสงแดดยามบ่ายสาดส่องผ่านกระจกหน้าร้านเสื้อผ้านำเข้า บรรยากาศภายในเย็นสบายด้วยเครื่องปรับอากาศ แพม ศรินยา ในวัยสิบเจ็ดปี เป็นดั่งดอกไม้แรกแย้มที่เบ่งบานเต็มที่ ความสูงโปร่งถึง 170 เซนติเมตร ทำให้เธอโดดเด่น

ผมยาวประบ่าของเธอพลิ้วไหวตามแรงลม ราวกับสายไหมสีทอง แตะเคลียไหล่มนของเธออย่างแผ่วเบา ชวนให้จินตนาการถึงสัมผัสที่อ่อนนุ่ม ใบหน้าของแพมงดงามราวกับภาพวาด ดวงตาคู่สวยเป็นประกาย ส่องประกายความไร้เดียงสาและความเย้ายวนในเวลาเดียวกัน ริมฝีปากอิ่มเอิบของเธอเผยรอยยิ้มเล็กๆ หวานล้ำราวกับน้ำผึ้งเดือนห้า ชวนให้ลิ้มลอง ผิวพรรณเนียนละเอียด เปล่งปลั่ง ราวกับผิวของเทพี เปล่งประกายสีทองอร่าม ราวกับต้องแสงจันทร์ ทรวงอกของแพม อวบอิ่ม เต่งตึง ราวกับผลไม้ต้องห้าม เต็มไปด้วยชีวิตชีวา ภายใต้เสื้อผ้าบางเบา ทรวงอกของเธอเผยให้เห็นส่วนโค้งเว้าที่ยั่วยวน ปลุกเร้าจินตนาการ

เมื่อเธอหายใจ ทรวงอกก็ขยับขึ้นลงแผ่วเบา เป็นจังหวะที่ชวนมอง ใบหน้าของเธอบริสุทธิ์ราวกับเด็กน้อย แต่ทรวงอกที่อวบอิ่มกลับดึงดูดสายตา สร้างความขัดแย้งที่น่าสนใจ ดวงตาของเธอยังคงฉายแววไร้เดียงสา แต่ทรวดทรงองค์เอวกลับบ่งบอกถึงความเป็นหญิงสาวเต็มตัว เป็นความขัดแย้งที่ทำให้แทบหยุดหายใจ แพมดูเหมือนจะไม่รู้ตัวถึงเสน่ห์ที่เธอมี ท่าทางที่ไร้เดียงสาของเธอ ยิ่งทำให้ความยั่วยวนของเธอเด่นชัดขึ้น

แพมสวมเสื้อกล้ามสีขาวคอกว้างตัวโปรด เนื้อผ้าบางเบาแนบไปกับผิวขาวผ่องของเธอ เผยให้เห็นบราสีชมพูอ่อนที่ตัดกับผิวอย่างเด่นชัด เนินอกอวบอิ่มขนาด 32 นิ้วกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการเคลื่อนไหวของเธอ ราวกับคลื่นทะเลที่ต้องลม แสงไฟในห้องส่องกระทบกับผิวเนียนละเอียด ทำให้ผิวของเธอเปล่งประกายสีทองอ่อนๆ ชวนให้สัมผัส ทุกครั้งที่แพมก้มลงจัดเสื้อผ้า เสื้อกล้ามก็จะเลื่อนลงเล็กน้อย เผยให้เห็นร่องอกและบราที่ดันทรงอกของเธอให้ดูอิ่มเอิบยิ่งขึ้น เป็นภาพที่ดึงดูดสายตาอย่างไม่อาจละเลย
หลังเคาน์เตอร์ สายตาคู่หนึ่งจับจ้องไปที่แพมอย่างไม่วางตา ราวกับต้องมนต์สะกด เขาไม่สามารถละสายตาจากทรวดทรงองค์เอวของเธอได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนินอกที่กระเพื่อมขึ้นลงนั้น มันดึงดูดสายตาเขาอย่างไม่อาจต้านทานได้ เป็นภาพที่ทั้งบริสุทธิ์และยั่วยวนในเวลาเดียวกัน ความขัดแย้งระหว่างใบหน้าใสซื่อของแพมกับทรวดทรงที่เย้ายวนของเธอ ทำให้เขาเกิดความรู้สึกที่ซับซ้อน ทั้งหลงใหล ชื่นชม และกระหายใคร่รู้ ราวกับต้องเผชิญหน้ากับปริศนาที่เขาต้องการไข

แพมดูเหมือนจะไม่รู้ตัวถึงสายตาที่จับจ้องมาที่เธอ เธอยังคงตั้งใจจัดเสื้อผ้าต่อไป ท่าทางที่ไร้เดียงสาของเธอยิ่งทำให้เธอดูน่าค้นหาและน่าหลงใหลมากขึ้นไปอีก รอยยิ้มเล็กๆ ที่มุมปากของเธอเผยให้เห็นถึงความไร้เดียงสา แต่ในขณะเดียวกันก็แฝงไว้ด้วยความเย้ายวนที่ทำให้เขาแทบหยุดหายใจ ความรู้สึกนี้…มันทั้งเสียวซ่านและอันตราย เป็นความรู้สึกที่ทั้งร้อนรุ่มและเย็นยะเยือกในเวลาเดียวกัน
ทุกครั้งที่แพมก้มลงไปจัดราวเสื้อผ้า เสื้อกล้ามสีขาวตัวบางที่เธอสวมอยู่ก็ยิ่งเลื่อนลงต่ำ เผยให้เห็นเนินอกอวบอิ่มที่อัดแน่นอยู่ภายใต้บราลูกไม้สีชมพูอ่อนมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับความลับที่ค่อยๆ ถูกเปิดเผยต่อสายตา ร่องอกที่เคยเห็นเพียงรางๆ ตอนนี้กลับชัดเจนขึ้น เป็นเส้นโค้งเว้าที่ชวนให้จินตนาการถึงสัมผัสที่อ่อนนุ่ม แสงไฟในห้องส่องลอดผ่านเนื้อผ้าบางเบา ทำให้เห็นเงาของทรวงทรงที่อยู่ภายใน ยิ่งเพิ่มความเย้ายวนและกระตุ้นจินตนาการ

เมื่อแพมขยับตัว บราลูกไม้สีชมพูอ่อนก็แนบชิดไปกับผิวเนื้อ ราวกับเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายเธอ ลวดลายลูกไม้ที่ประดับอยู่บนบรา ยิ่งขับเน้นความอวบอิ่มของเนินอกให้โดดเด่นขึ้น เป็นภาพที่ดึงดูดสายตาและยากที่จะละเลย กลิ่นกายหอมอ่อนๆ ของแพมที่ลอยมาแตะจมูก ยิ่งกระตุ้นความรู้สึกให้รุนแรงขึ้น เป็นความรู้สึกที่ทั้งหอมหวานและอันตราย เป็นความรู้สึกที่ทั้งบริสุทธิ์และยั่วยวนในเวลาเดียวกัน

พอชน้องชาย วัย 16 ปี กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เขาพยายามเบือนสายตาไปทางอื่น แต่ก็ทำไม่ได้ ราวกับมีแรงดึงดูดมหาศาลที่ตรึงสายตาของเขาไว้กับร่างของพี่สาว ผิวขาวเนียนละเอียดของเธอตัดกับสีของเสื้อกล้ามสีขาวอย่างลงตัว แสงไฟนีออนที่ส่องลงมาทำให้ผิวของเธอดูเปล่งประกาย ราวกับมีออร่าแผ่ออกมา

ขณะที่แพมเงยหน้าขึ้นเพื่อหยิบเสื้อตัวใหม่จากราวแขวนผ้า เสื้อกล้ามตัวหลวมก็เผยอออกมาาอีกครั้ง คราวนี้เผยให้เห็นส่วนบนของบราลูกไม้สีชมพูอ่อนและส่วนโค้งเว้าของเนินอกอย่างชัดเจน พอชเบิกตากว้าง หัวใจเต้นระรัว เลือดในกายสูบฉีดอย่างรุนแรง ความร้อนแผ่ซ่านไปทั่วใบหน้าและร่างกายของเขา
ขอบบราลูกไม้สีชมพูอ่อนที่ประดับตกแต่งอย่างสวยงาม เผยให้เห็นผิวเนื้อขาวผ่องที่อยู่เหนือมันเล็กน้อย พอชจินตนาการถึงสัมผัสของผิวเนื้อนั้น ความนุ่มนวลและความอุ่นของมัน ความคิดเหล่านั้นทำให้เขาแทบคลั่ง บราลูกไม้สีชมพูอ่อนค่อยๆ เผยออกมาทีละน้อย เผยให้เห็นส่วนโค้งเว้าของเนินอกที่อวบอิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ พอชรู้สึกเหมือนเวลาหยุดหมุน หัวใจของเขาเต้นระรัวอยู่ในอก เสียงหัวใจของเขาดังจนเขาแทบจะได้ยินมัน

แพมขยับตัวอีกครั้ง ก้มลงไปหยิบเสื้อเชิ้ตบนราวชั้นล่าง การเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยนี้ กลับทำให้เสื้อกล้ามตัวบางขยับเลื่อนลงมาอีกเพียงเล็กน้อย ราวกับหยอกล้อสายตาที่จับจ้องอยู่ ราวกับเวลาหยุดนิ่ง มีเพียงพอชเท่านั้นที่รับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงอันน้อยนิดนี้

พอชกลั้นหายใจ จ้องมองอย่างไม่กะพริบตา ราวกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวหยุดเคลื่อนไหว มีเพียงเสื้อกล้ามสีขาวบางเบาที่ค่อยๆ เลื่อนลงทีละมิลลิเมตรเท่านั้นที่อยู่ในสายตาของเขา ความรู้สึกตื่นเต้นและลุ้นระทึกตีตื้นขึ้นมาในอก เขาไม่รู้ว่าเสื้อกล้ามจะเลื่อนลงไปถึงไหน แต่เขาก็ไม่อาจละสายตาไปได้

เสื้อกล้ามสีขาวบางเบา ค่อยๆ เลื่อนลงอย่างเชื่องช้า ราวกับถูกแรงโน้มถ่วงถ่วงลงทีละน้อยๆ ราวกับภาพสโลว์โมชั่นที่ถูกฉายซ้ำแล้วซ้ำเล่าในห้วงความคิดของพอช ทุกๆ มิลลิเมตรที่เสื้อกล้ามเคลื่อนลง คือการเปิดเผยความลับที่เขาไม่เคยล่วงรู้มาก่อน
พอชจ้องมองอย่างไม่กะพริบตา ราวกับถูกสะกดจิต ลมหายใจของเขาแผ่วเบา แทบจะหยุดหายใจไปชั่วขณะ เขาไม่กล้าแม้แต่จะกระพริบตา กลัวว่าจะพลาดช่วงเวลาสำคัญนี้ไป

เสื้อกล้ามค่อยๆ เผยให้เห็นบราลูกไม้สีชมพูอ่อนมากขึ้นทีละน้อยๆ ราวกับกลีบดอกไม้ที่ค่อยๆ บานออก เผยให้เห็นความงามที่ซ่อนอยู่ภายใน ทุกๆ เส้นใยของลูกไม้ ถักทอเป็นลวดลายที่พอชไม่เคยสังเกตมาก่อน มันดูบอบบางและอ่อนหวาน ตัดกับผิวขาวอมชมพูของแพมอย่างลงตัว
ส่วนโค้งเว้าของเนินอกที่อวบอิ่ม ค่อยๆ ปรากฏให้เห็นชัดเจนขึ้นทีละนิดๆ ราวกับภาพวาดที่ค่อยๆ ถูกเติมเต็มด้วยสีสัน พอชรู้สึกเหมือนตกอยู่ในภวังค์ ความรู้สึกหลากหลายถาโถมเข้ามา ทั้งความตื่นเต้น ความอยากรู้อยากเห็น และความรู้สึกผิดเล็กน้อยที่แอบมองพี่สาวในมุมนี้

เขาจินตนาการถึงสัมผัสของผิวเนื้อนั้น มันคงจะนุ่มนวลและอบอุ่น ราวกับปุยเมฆ ความคิดเหล่านั้นทำให้เขาใจเต้นแรง เลือดสูบฉีดไปทั่วร่างกาย
แพมยังคงขยับตัวเล็กน้อยเพื่อจัดเสื้อผ้า การขยับตัวเพียงเล็กน้อยนี้ ทำให้เสื้อกล้ามเลื่อนลงมาอีก แค่นั้นก็มากพอที่จะกระตุ้นความรู้สึกของพอชให้พลุ่งพล่าน บราลูกไม้เผยออกมามากกว่าเดิมเล็กน้อย เผยให้เห็นส่วนของเนินอกมากขึ้น แต่ยังคงปกปิดส่วนสำคัญไว้ได้อย่างมิดชิด ราวกับเป็นการยั่วเย้าให้พอชจินตนาการถึงสิ่งที่อยู่ภายใต้ผืนผ้าลูกไม้บางเบานั้น
พอชจ้องมองอย่างใจจดใจจ่อ เขาแทบจะสัมผัสได้ถึงความนุ่มนวลของผิวเนื้อที่อยู่ภายใต้บราลูกไม้ ความคิดเหล่านั้นทำให้เขาแทบคลั่ง ความรู้สึกร้อนวูบวาบแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเขา และความรู้สึกผิดเล็กน้อยที่แอบมองพี่สาวในมุมนี้

แพมขยับตัวอีกครั้งเล็กน้อย การขยับตัวเพียงเล็กน้อยนี้ ราวกับคลื่นกระเพื่อมเบาๆ บนผิวน้ำ ส่งผลให้เสื้อกล้ามตัวบางเลื่อนลงมาอีกเพียงเล็กน้อยเท่านั้น น้อยเสียจนแทบสังเกตไม่ได้ หากไม่ใช่สายตาที่จดจ้องอยู่กับทุกการเคลื่อนไหวของพอช
แต่เพียงแค่นั้นก็มากพอที่จะทำให้หัวใจของพอชเต้นแรงขึ้น เลือดสูบฉีดไปทั่วร่างกาย ความรู้สึกตื่นเต้นผสมกับความลุ้นระทึกก่อตัวขึ้นในอก บราลูกไม้สีชมพูอ่อนเผยออกมามากกว่าเดิมเล็กน้อย เผยให้เห็นส่วนของเนินอกมากขึ้น แต่ยังคงปกปิดส่วนสำคัญไว้ได้อย่างมิดชิด ราวกับเป็นการยั่วเย้าให้พอชจินตนาการถึงสิ่งที่อยู่ภายใต้ผืนผ้าลูกไม้บางเบานั้น ภาพที่เห็นตรงหน้าเหมือนภาพปริศนาที่ค่อยๆ เผยตัวออกมาทีละน้อย กระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของเขาให้เพิ่มมากขึ้น

พอชจ้องมองอย่างใจจดใจจ่อ ราวกับต้องมนต์สะกด เขาแทบจะสัมผัสได้ถึงความนุ่มนวลของผิวเนื้อที่อยู่ภายใต้บราลูกไม้ ความคิดเหล่านั้นทำให้เขาแทบคลั่ง ความรู้สึกร้อนวูบวาบแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเขา เขาพยายามควบคุมลมหายใจให้เป็นปกติ แต่ก็ทำได้ยากเพียงแค่ทุกครั้งที่เธอขยับตัว เสื้อกล้ามสีขาวบางเบาก็ขยับตามอย่างช้าๆ ราวกับมีมือที่มองไม่เห็นคอยประคองมันไว้ ราวกับกล้องที่ค่อยๆ ซูมเข้าไปใกล้ขึ้นทีละน้อย เผยให้เห็นรายละเอียดที่ซ่อนอยู่ภายใต้เนื้อผ้า พอชจ้องมองภาพนั้นอย่างใจจดใจจ่อ ทุกการเคลื่อนไหวของแพม ทุกการขยับของเสื้อผ้า ราวกับถูกบันทึกไว้ในความทรงจำของเขาอย่างละเอียด ช่วงเวลาที่เสื้อกล้ามเริ่มเลื่อนลงนั้นเอง ราวกับเวลาหยุดนิ่ง มีเพียงการเคลื่อนไหวที่แสนเชื่องช้านั้นที่ดำเนินต่อไป

แพมยังคงก้มลงจัดราวเสื้อผ้าชั้นล่างต่อไปเสื้อกล้สมสีขาวคอลึกชองเธอ ค่อยๆเลื่อนลงมาอย่างช้าๆ เนิบนาบ ราวกับจงใจยืดช่วงเวลาแห่งความลุ้นระทึกนี้ออกไป ราวกับเป็นการหยอกล้อกับความรู้สึกของพอชที่กำลังเฝ้ามองอยู่

บราลูกไม้เผยอออกมาทีละนิดๆ ราวกับภาพรีเพลย์ที่ถูกฉายซ้ำแล้วซ้ำเล่าในห้วงความคิดของพอช แต่ละเฟรม แต่ละการเคลื่อนไหว ถูกขยายให้ยาวนานขึ้น ราวกับเวลาหยุดนิ่ง มีเพียงภาพตรงหน้าเท่านั้นที่เคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้า

บราลูกไม้ค่อยๆ เผยให้เห็นส่วนบนของเนินอกมากขึ้นทีละน้อยๆ ราวกับกลีบดอกไม้ที่ค่อยๆ แย้มบานในยามเช้า เผยให้เห็นความงดงามที่ซ่อนอยู่ภายใน บราลูกไม้ที่เธอสวมใส่อย่างหลวมๆ เพื่อความสบาย ราวกับจงใจยั่วเย้า เผยออกมาทีละนิดๆ เผยให้เห็นส่วนโค้งเว้าของเนินอกที่อวบอิ่มอย่างชัดเจนขึ้นทีละน้อยๆ ราวกับภาพวาดที่ค่อยๆ ถูกเติมเต็มด้วยสีสัน แต่ละเส้นสายค่อยๆ ปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ เนิบนาบ
พอชรู้สึกเหมือนถูกสะกดจิต เขาไม่สามารถละสายตาไปจากภาพนั้นได้เลย ความรู้สึกหลากหลายถาโถมเข้ามาในจิตใจ ทั้งความตื่นเต้น ความอยากรู้อยากเห็น และความรู้สึกผิดเล็กน้อยที่แอบมองพี่สาวในมุมนี้ ความรู้สึกเหล่านั้นตีกันอยู่ในอกของเขา ราวกับพายุที่โหมกระหน่า